25 kwietnia na zaproszenie Szkolnego Klubu Historycznego im. Armii Krajowej w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Brzesku przebywał znakomity gość, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, jak i innych odznaczeń – płk dr hm. J. Pertkiewicz - uczestnik kampanii wrześniowej, bitwy nad Bzurą i obrońca Warszawy. Podczas tych zmagań był dwukrotnie lekko ranny. Pierwszy raz podczas starcia o dworzec Sierpów. W trakcie tego natarcia w walce na bagnety pluton przez niego dowodzony wziął jeńców. Pod koniec największej bitwy kampanii wrześniowej oddział podchorążego Pertkiewicza wpadł w okrążenie. Na szczęście dzięki rozwadze dowódcy udało się polskim żołnierzom z niego wydostać, jednak sam J. Pertkiewicz został ponownie ranny. Następnie podczas przeprawy przez Bzurę w kierunku Warszawy w okolicy Brochowa-Młociny, dowodząc swoim plutonem skutecznie osłaniał południową część swojego pułku (29 Pułk Strzelców Kaniowskich), za co został wyróżniony odznaczeniem. Po dotarciu do oblężonej Warszawy wieczorem 22 września 2 batalion 29 PP, w ramach którego walczył pluton podchorążego Pertkiewicza otrzymał zadanie odbicia dworca Warszawa Zachodnia. W czasie tego starcia J. Pertkiewicz został po raz trzeci ranny, tym razem ciężko w szyję i łopatkę. Dzięki stosunkowo szybkiej pomocy udało się mu dostać do szpitala i przeżyć. Ze szpitala wydostał się wyniku zafałszowanego zwolnienia, uniknął w ten sposób niewoli i udał się do Kalisza. Miasto to jak i cała Wielkopolska została bezpośrednio wcielona do III Rzeszy Niemieckiej, a ludność polską wysiedlono. W takich właśnie okolicznościach J. Pertkiewicz trafił wraz z rodziną do Tarnowa, gdzie włączył się w działalność konspiracyjną, przyjmując pseudonim „Drzazga”.
W 1944 r. podczas Akcji Burza służył w 16. Pułku Piechoty Armii Krajowej, w kompanii „Regina II” w batalionie „Barbara”. Uczestniczył m.in. w bitwie pod Jamną, gdzie Niemcy skierowali znaczne siły, których trzon stanowiły oddziały 14 ukraińskiej dywizji Waffen SS – „SS Gallizien”. Po pacyfikacji wsi Jamna przez jednostki niemieckie i wyjściu z okrążenia batalionu „Barbara” oddział „Regina II” 16 października 1944 r. został translokowany do przysiółka Dąbry (Rzepiennik Strzyżewski), gdzie miał się zakwaterować w pierwszym gospodarstwie, leżącym najbliżej lasu. Tutaj wczesnym rankiem następnego dnia w wyniku zdrady oddział został okrążony. Śpiących jeszcze w stodole partyzantów zaatakowali Niemcy. Z 29 partyzantów podczas walki zginęło 18, dziewięciu zostało zamęczonych w niemieckich obozach koncentracyjnych. Udało się ocalić tylko dwóm partyzantom. Pierwszym z nich był Adam Jawor, pseudonim „Jacek”, który szczęśliwie powrócił z obozu Gross-Rosen, drugim zaś Wiktor Wojciech ps. „Strzałka”, który przeżył pomimo doznanych ciężkich ran. Życie swoje uratował także J. Pertkiewicz, dzięki temu, że w nocy z 16/17 października otrzymał od swojego dowódcy por. Zdzisława Bossowskiego ps. „Kajetan” rozkaz przekazania meldunku dowódcy batalionu kpt. Eugeniuszowi Borowskiemu ps. „Leliwa”.
Podczas spotkania z młodzieżą płk J. Pertkiewicz w sposób bardzo interesujący i wzruszający przedstawił swoje żołnierskie losy, zwłaszcza wtedy, gdy podczas oblężenia Warszawy w 1939 r. w szpitalu, w którym leżał, spotkał swoją matkę będącą tam sanitariuszką.
Po blisko półtoragodzinnym spotkaniu z uczniami naszej szkoły oraz grupą historyczną „Żołnierze Niezłomni, Niepokorni, Wyklęci – Pamiętamy!” prowadzoną przez Barbarę Marię Górczewską z Publicznej Szkoły Podstawowej nr 2 nasz szanowny gość z młodzieńczą wręcz werwą w otoczeniu gospodarzy spotkania dr. Piotrem Dudą oraz uczniami 3g Rafałem Kargolem i Kacprem Putem zwiedził naszą szkołę. Zawitał m.in. do studia filmowego, pracowni reklamy, biblioteki oraz jednej z sal historycznych, stwierdzając m.in., że w tak dobrze wyposażonej szkole jeszcze nie był, a zapraszano go do wielu placówek.
Młodzież zachwycona była płk. Pertkiewiczem. Natomiast sam pułkownik mówił, że zasłuchani i wpatrzeni w niego uczniowie dodawali mu sił podczas prelekcji.
Pobierz jako PDF