Polska tożsamość narodowa budowana była przez wieki. Złożył się na nią geniusz najwybitniejszych rodaków w kraju i na emigracji, nad Wisłą, nad Niemnem, nad Dniestrem, nad Sekwaną, nad Tybrem i nad Tamizą. Złożyły się na nią cierpienia i doświadczenia wodzów polskich, bohaterstwo rycerzy i przemyślnych dowódców. Tworzyły ją łza, miecz i pióro.
Pamięć polskich pól wpisana jest w życie każdego z nas. Bardziej lub mniej jesteśmy tą pamięcią przesiąknięci. Skazani jesteśmy na tę pamięć, zniewoleni nią. Ale dobra to niewola, która wciąż zmusza nas do refleksji, nakazuje pamiętać o chwilach, gdy najlepsi synowie i córki naszej Ojczyzny pod sztandarami z hasłem „Bóg, Honor, Ojczyzna” stawali do walki „żeby Polska była Polską”. Ale gdy „ręce opadły w niemoc i skuliły się słowa” ta sama niewola powodowała, że Polska trwała uparcie na modlitwie z nadzieją na lepsze „Jutro”. Trwamy więc tak, jak nauczyli nas ojcowie. Trwamy z nadzieją i wiarą.
Tradycją Publicznego Gimnazjum Nr 1 im. Królowej Jadwigi w Brzesku jest aktywne włączenie się do corocznych obchodów Święta Niepodległości w tutejszym środowisku lokalnym. Mową ojczystą i śpiewem od lat dziesięciu nauczyciele i uczniowie naszej szkoły ogarniają pamięcią poległych i pomordowanych w walce o wolność Ojczyzny. Czujemy się zaszczyceni, że programy patriotyczno – religijne co roku ogląda coraz większa grupa mieszkańców Brzeska i okolic. Dziękujemy wszystkim tym, którzy nie szczędzili ciepłych słów kierowanych pod naszym adresem po kolejnych spektaklach za doznania patriotyczne i estetyczne.
Tegoroczny program „Bo nie ma ziemi wybieranej, jest tylko ziemia przeznaczona” przygotowali uczniowie klas II i III , oraz nauczyciele: Maria Rojek, Dorota Kwaśniak, Piotr Podłęcki oraz ks. Stanisław Stachoń. Uroczystość uświetnił chór szkolny pod kierownictwem Iwony Mikołajek.
Wszystkim tym, którzy wspólnie z nami przez dziesięć ostatnich lat wędrowali wśród mogił naszych bohaterów, którzy nas wspierali i motywowali do kolejnych działań i którym czasem łza błysnęła w oku dedykujemy fragment tegorocznego scenariusza: „Pytać o Ojczyznę – to pytać o drzewo, ptaka , łąki, miasta i ludzi. Walczyć o wolność to zdobywać dla siebie i innych – promyk słońca, kroplę deszczu, pierwszą gwiazdkę na Wigilię. Kochać kraj rodzinny to wstać rano, modlić się, płakać i śmiać, a kiedy przyjdzie czas, czas próby i rachunku, nie żałować krwi, potu, serca. Mieć nadzieję – to z odwagą mówić o tym, co boli, czego żal, co kochasz, co tracisz, co myślisz…”. (Maria Rojek, Dorota Kwaśniak)
Pobierz jako PDF